بررسی یادآوری خاطرات در بیماران افسرده، مانیک و افراد بهنجار

پژوهش حاضر به بررسی یادآوری خاطرات در بیماران افسرده، مانیک و افراد عادی براساس نظریه های یادآوری وابسته به خلق، یادآوری هماهنگ با خلق و نظریة شبکه تداعی می پردازد. مطابق یافته های قبلی پیش بینی می شد که بیماران افسرده خاطرات منفی را بیشتر از بیماران مانیک یادآوری کنند و بیماران مانیک نیز خاطرات مثبت را بیشتر از بیماران افسرده یادآوری کنند. در این زمینه پنج فرضیـه مـطرح شد: 1ـ بـیماران افسرده، خاطرات منفی را بیشتر از خاطرات مثبت یادآوری می نمایند. 2ـ بیماران مانیک خاطرات مثبت را بیشتر از خاطرات منفی یادآوری مـی نمایند. 3ـ مـیزان یادآوری خاطرات مثبت و منفی در افراد بهنجار یکسان است. 4ـ میزان یادآوری خاطرات مـنفی در گروه افسرده  بیشتر از گروه مانـیک و بهنجار می­باشد. 5ـ میزان یادآوری خاطرات مثبت در گروه مانیک بیشتر از گروه افـسرده و هنجار می­باشد. برای آزمون فرضیه های فوق سه گروه 10 نفری (10 نفر افسرده، 10 نفر مانیک و 10 نفر بهنجار) انتخاب شد. پس از ثبت خاطرات یادآوری شده از سوی گروه­های سه گانه و تحلیل آنها،  نتایج نشان داد بیماران افسرده، خاطرات منفی را بیشتر از خاطرات مثبت و بیماران مانیک خاطرات مثبت را بیشتر از خاطرات منفی یادآوری می نمایند و میزان یادآوری خاطرات مثبت و منفی در افراد بهنجار یکسان است. همچنین از نظر یادآوری خاطرات منفی بین سه گروه (افسرده، مانیک و بهنجار) تفاوتی دیده نشد ولی از نظر یادآوری خاطرات مثبت، گروه افسرده با دو گروه مانیک و بهنجار تفاوت معنی داری نشان داد.